Niestety, bardzo dużo osób odczuwa silny strach przed wizytą u stomatologa. Czasami jest on tak paraliżujący, że nawet w momencie, gdy towarzyszy im przenikliwy, chroniczny ból zęba nie skorzystają oni z pomocy dentysty. W takich przypadkach na ratunek przychodzi znieczulenie podtlenkiem azotu, czyli sedacja wziewna.
Sedacja wziewna — co to jest?
Sedacja wziewna działa na układ nerwowy uspokajając i wyciszając go — w ten sposób obniżona zostaje jego aktywność. Stosowana jest przed różnego typu zabiegami medycznymi także tymi wykonywanymi w leczeniu stomatologicznym. Dzięki sedacji wziewnej pacjent lepiej znosi stres, który często pojawia się przed zabiegiem dentystycznym.
Uspokojenie pacjenta poprzez sedację wziewną wykonywane jest przy użyciu gazu rozweselającego. Efekt działania jest tak samo szybki jak w przypadku sedecji dożylnej. Jest to stosunkowo nowy sposób znieczulenia wykonywanego w gabinecie dentystycznym.
Znieczulenie podtlenkiem azotu sprawia, że pacjent natychmiast staje się rozluźniony, a jego strach przed dentystą idzie w zapomnienie. W niektórych przypadkach może dojść do tak zwanej sedacji głębokiej. Charakteryzuje się ona nie tylko uspokojeniem pacjenta, ale po prostu jego zaśnięciem. Stomatolog zawsze przed zastosowaniem tego typu środków uspokajających przeprowadzi wywiad w celu ustalenia ewentualnych chorób lub problemów zdrowotnych pacjenta.
Czy sedacja wziewna jest bezpieczna?
Sedacja wziewna sama w sobie jest bezpiecznym zabiegiem. Jednak tak jak każda inna ingerencja w organizm może wiązać się z powikłaniami. Do niepożądanych objawów należą m.in. nudności, wymioty czy zawroty głowy. Mogą wystąpić także zaburzenia równowagi.
Stosując tę formę zmniejszenia stresu i bólu wprowadza się pacjenta w stan lekkiego, aczkolwiek przyjemnego oszołomienia. Znieczulenie gazem nie sprawi, że pacjent straci świadomość, wręcz przeciwnie zachowane zostaną wszelkie podstawowe odruchy. Stosowany podczas znieczulenia gaz rozweselający jest bezpieczną metodą niwelowania lęku przed zabiegiem dentystycznym.
Sedacja wziewna u dzieci
Znieczulenie gazem rozweselającym u dzieci tak jak i u dorosłych jest zupełnie bezpieczną metodą stosowaną w celu zminimalizowania odczuwania strachu. Dzięki temu, że sedacja wziewna nie wpływa na świadomość, stomatolog może mieć kontakt z pacjentem, co jest niezwykle ważne szczególnie w przypadku dzieci.
Mali pacjenci w zupełnie inny sposób odczuwają lęk przed wizytą u dentysty, dlatego tak ważne jest zapewnienie im komfortu w trakcie zabiegu, na który mogą liczyć dzięki sedacji wziewnej i znieczuleniu miejscowemu. Dodatkowo dzieci mają bardzo niski próg tolerancji na ból — dlatego tak ważne jest odpowiednie podejście do zabiegu wykonywanego u najmłodszych. Na szczęście po zastosowaniu sedacji na następną wizytę maluchy przychodzą już z uśmiechem na ustach.
Czy sedacja w ciąży jest bezpieczna?
Niestety nie poleca się stosowania gazu rozweselającego u kobiet będących w ciąży. Dotyczy to szczególnie pierwszego trymestru przez to, że organizm kobiety potrzebuje wtedy zwiększonej podaży kwasu foliowego.
Sedecja wziewna — jak się przygotować?
Przed przystąpieniem do uspokojenia podtlenkiem azotu pacjent powinien:
- Od 2 do 3 godzin przed zabiegiem nie spożywać żadnych pokarmów
- W dniu zabiegu nie spożywać alkoholu
- Mieć drożny nos, przez który będzie mógł swobodnie oddychać
Według badań już po 30 minutach od zakończenia sedacji można prowadzić pojazdy mechaniczne. Dzieci poddane takiemu sposobowi znieczulenia powinny zostać pod opieką dorosłych przez cały dzień.
Sedacja wziewna — przeciwwskazania
Jeśli pacjent jest zdrowy i nie posiada ciężkich schorzeń, to w większości przypadku może być poddany sedacji wziewnej. Mimo to tak jak i przy każdej innej formie znieczulenia istnieją przeciwwskazania, a są nimi:
- Porfiria
- Wrodzona wada serca
- Spożycie posiłku bezpośrednio przed zabiegiem
- Stwardnienie rozsiane
- Katar, zapalenie gardła, zapalenie ucha, zapalenie zatok
- Znaczny niedobór wit. B12
- Nadużywanie alkoholu,
- Przyjmowanie substancji narkotycznych
- Stosowanie leków psychotropowych
- Choroby szpiku
- Choroby dna oka
- Ciąża